نخونی ها...

واسه تو نمینویسم...

نه واسه تو نیست!

واسه اونی مینویسم که دردش درد منه!

واسه اونی مینویسم که میفمه من چی میکشم!

واسه اونی مینویسم که جمله به جمله این نوشته رو با حس میخونه!

واسه اونی که این قصه واسش اتفاق افتاده!

واسه اونی که وقتی نوشته ها رو میخونه خاطراتش جلو چشمش تداعی میشه...

آره واسه اون مینویسم! اون بخونه!

یکی بود،یکی نبود!

زیر آسمون این شهر کبود

چی بود!چی بود!؟

شیشه شکست...

شیشه نبود

یه دل شکست...

شکست...ریخت...خرد شد...له شد...زخم شد...صداشو شما هم شنیدین؟آخه خیلی بلند بود...

صداش همه وجودمو تکون داد...

یه شیشه وقتی میشکنه چه صدایی داره...

همه میترسن از صداش...به قول معروف  دلشون میریزه...!!!

این یکی که دیگه دل بود...

با اینکه دل بود و صداش بلند...

ولی نمیدونم چرا هیشکی به روی خودش نیورد که چیزی شکسته!

جاش زخم شده...

میسوزه...

مال شما هم میسوزه؟

با حرفام بهش نمک زدم؟

ببخشید...ولی زخمه دیگه...

تا وقتی که روش بازه میسوزه

همچین تا میاد جوش بخوره،بدترش میکنی!

هی باهاش ور میری...کلنجار میری...!!!

با حرفات

با یاد آوری گذشته بیشتر میسوزی...

از همه بدتر اینکه بقیه حتی شده به تعنه میگن جاش خالی نباشه!

با خاطره هایی که اون جا گذاشته و رفته بدتر میشه!

میسوزی وقتی بقیه بهت میگن "اگه دوستت داشت،نمیرفت"

زخمش خوب هم که بشه!جاش میمونه!

تا حالا دقت کردی؟

وقتی یه جایی از بئنت زخم بشه یا بخیه بخوره!بزرگ هم که بشی جاش میمونه!و یادت میمونه که این زخم چه جوری به وجود اومد!چقدر درد داشت!و تو چه مدت خوب شد...!!

قصه دلی هم که میشکنه همینه!

یادت میمونه کی شکوند؟

چه موقع شکوند؟

واسه چی شکوند؟

چجوری شکوند؟

چقدر دردت اومد؟

چقدر طول کشید تا خوب شد...البته اگه خوب شه!

تا اینجای قصه رو همه بلدین!

تا اینجا که یکی دل یکی رو میشکونه!

یه نفر با حقیقت دلش میشکنه!

یه نفر با 2روغ!

یه نفر با عشق دلش میشکنه!

یه نفر با تنفر!

یه نفر با خیانت دلش میشکنه!

یه نفر با وفاداری!

یه نفر با پیدا کردنش دلش میشکنه!

یه نفر با از دست دادنش!

تا اینجاشو همه بلدین!

که همیشه یکی بود و یکی نبود!

ولی واسه ادامه ش...

زندگی میکنی...

ادامه میدی...

بی هدف...

گنگ...نا معلوم...به ناکجا آباد!

دیگه هیچی واست مهم نیست!

اینجاست که زندگی واست میشه اجباری!

میشه زندان...

میشه قفس...

میشه جهنم...

ولی...ولی...

امکان داره...یه دصد...به نسبت یک به 100000000 باز یه نفر

یه جایی

با یه لبخند

دلتو ببره!

اینجاست که باز عاشق میشی!

با اینکه هیچ عشقی تو دنیا مثل عشق اولی نیست! و از خیالت آدم رفتنی نیست!

ولی دله دیگه!

یهو یه جا جاش میزاری!

فقط 2راه داری...

اول اینکه یه دل دیگه جاش برداری...که بی دل نشی!

یا دوم اینکه قی دلتو واسه همیشه بزنی!

با خودت کلنجار میری که من عاشق نشدم!

نه...

امکان نداره!

من؟!!!!!!!!

باز؟

وااااااااای !

میخوای خودتو قانع کنی ولی نیمشه!

تو همون یه لحظه که نگاش افتاد تو نگاهت چشماش شده زندگیت!

شده دنیات

شده همه چیت!

نمیتونی قیدشو بزنی!

میری جلو

ادامه میدی به عشق اون!

به عشق اینکه یه روز بهش برسی!

بهش میگی!میگی که شده دنیات!میگه شده نفس! میگی که شده همه کس!

ولی اون هیچی نمیگه!

حرق میزنی ولی تو از حرفاش سر در نمیاری!

نمیفهمی چی میگه!

نمیفهمی ته دل اون چی میگذره!

نمیفهمی بالاخره اونم میخوادت یا نه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

نیمدونی اونم دلشو به تو داده یا 2دل شده!!!!!!!!!

نمیدونی!

نمیدونی!

هیچی نمیدونی!

منتظری!

دوست داری که این انتظار تموم بشه!

دوست داری اونم حرف دلشو بزنه!

تا از نگرانی دربیای!

بهش گفتی یه جای قشنگ تو دلت داره!و فقط با وجود اونه که پر میشه!

بهش گفتی که جاش واسه همیشه تو دلت میمونه!

اما موندن و رفتنش با خودشه!

حالا منتظری!

منتظری ببینی که میره و جای یه زخم جدید رو دلت میزاره...

یا میمونه و اون جای خالی وپرو واسه همیشه پر میکنه!

حالا میری یا میمونی؟

 

نظرات شما عزیزان: